صحبت‌های سیاوش طهمورث در رخ به رخ/ همه نقش‌های منفی که بازی کرده‌ام شبیه به من نیستند/جایزه سینما را به من نمی‌دهند

بازیگر شناخته شده سینما، تئاتر و تلویزیون اعتقاد دارد اگر نقش ضدقهرمان وجود نداشته باشد نقش مثبت نمی‌تواند خودش را نشان دهد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سیاوش طهمورث، بازیگر قدیمی و کهنه‌کار سینما، تئاتر و تلویزیون میهمان سومین قسمت از برنامه «رخ به رخ» بود که جمعه 14 آبان از شبکه دو روانه آنتن شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در این برنامه گفت‌وگویی شنیدنی و متفاوت را با امیرعلی دانایی رقم زد و در حین این صحبت‌ها به کتابی اشاره کرد که در 75 سالگی نوشته و درباره جوایز سینمایی گفت جایزه سینما را به من نمی‌دهند و نپرسید چرا.

نظر سیاوش طهمورث درباره مدگرایی

برنامه این هفته «رخ به رخ» هم از گپ و گفت در اتاق گریم آغاز شد. سیاوش طهمورث بازیگر قَدَر و کهنه‌کار سینما در حین این معاشرت به نظرش درباره پیروی از مد اشاره کرد و گفت: من هیچ وقت دنبال تقلید نرفتم. آنچه را بدن من می‌پذیرفته انتخاب کرده‌ام چون هر بدنی یک طرح و شکل خاص خود را می‌پذیرد. مشکل اینجاست که بعضی ها بدن‌شان را نمی‌شناسند و فقط به دنبال مدی که در اجتماع باب شده می‌روند. مثلا متوجه نمی‌شوم چرا شلوارهای پاره باید مد شود، هیچ ایرادی هم وارد نیست جوان است و به دنبال مد می‌رود اما دلیل این انتخاب را باید بداند. ای کاش دوست داشتن و انتخاب‌مان روی دلایلی باشد.

طهمورث در ادامه درباره رابطه طرز تفکر افراد و نوع پوشش‌شان گفت: من افراد را طبق چیزی که پوشیده‌اند طبقه‌بندی می‌کنم البته به صورت ذهنی و نه اینکه بخواهم بروزش دهم. باید به این فکر کنیم که نوع رفتار یا انتخاب پوشش‌مان در بروز شخصیت‌مان در اجتماع تاثیر می‌گذارد و مسأله فقط خوش آمدن یا بد آمدنِ ما نیست.

این بازیگر با بیان اینکه از سن هفت سالگی پدرم را از دست دادم، اضافه کرد: از همان سال‌ها سختی‌های مختلفی وارد زندگیم شد. مشکلات زندگی دو جنبه می‌تواند پیدا کند. یکی اینکه شما خودتان را ببازید و به قهقرا بروید و دیگری اینکه این سختی‌ها را تحمل کنید. من راه دوم را انتخاب کردم. مقاومت کردم و این باعث شد که امروز از زندگی بیشتر لذت ببرم.

بازیگر «اجاره‌نشین‌ها» ادامه داد: سختی را هرکس از دیدگاه خودش می‌بیند، شاید اتفاقاتی که امروز برای‌مان به عنوان روزهای سخت تداعی می‌شود در زمان وقوع خودش برای‌مان حسّ سازندگی و مقاومت را داشته است. 

سیاوش طهمورث به طرح برنامه «رخ به رخ» اشاره کرد و گفت: برای اولین بار است که چنین ایده‌ای را می‌بینم. اینکه همه چیز رو است، اتاق گریم، کافه، میز سوئیچ و ... همه چیز در مقابل چشم بیننده اتفاق می‌افتد و هیچ چیز پنهانی وجود ندارد.

احترام گذاشتن برایم یک اصل است

بازیگر «به رنگ خاک» در ادامه گفت: در حرفه خودمان متنفرم از بی احترامی، چرا که خودم هم به همه احترام می‌گذارم. در پروژه‌هایی هم که هستم به همه توصیه می‌کنم به تک تک کسانی که در این تیم نقشی به عهده دارند از دستیار فیلمبردار گرفته تا تیم تولید و تدارکات و ... هیچ کس نباید زحمتش نادیده گرفته شود. چون زمانی که ما به عنوان بازیگر مشغول کاریم این‌ها کیلومترها راه می‌روند و در تلاش‌اند. در نتیجه توقع دارم به هم احترام بگذاریم و همدیگر را ببینیم. 

بازیگر سریال «شرم» ادامه داد: وقتی ما به کسی زنگ می‌زنیم و جواب نمی‌دهد بی‌احترامی است. وقتی جواب پیامکی داده نمی‌شود توهین است و هیچ بهانه‌ای قابل قبول نیست. می‌شود گوشی را برداشت و گفت که نمی‌خواهم صحبت کنم، این اصلا بد نیست، اما جواب ندادن نوعی عدم صداقت است. 

طهمورث درباره تفاوت تیپ‌ و کاراکتر توضیح داد: تیپ بازی کردن یعنی تقلید از آدم‌هایی که اطراف ما هستند. اما کاراکترسازی یعنی باید شخصیت آن آدم را بشناسید، با طرز تفکر او آشنا باشید. یک شخصیت معتاد هم در افراد مختلف به یک شکل بازنمایی نمی‌شود. چون یک شخصیت معتاد هم گذشته‌ای دارد، اینکه کجای زندگی هست و چه طرز فکری دارد فکر کردن به این نکات می‌شود کاراکترسازی اما صرف تقلید از یکسری رفتارهای ظاهری می‌شود تیپ‌سازی که به نظرم خوب نیست. 

همیشه نقش منفی بازی نکرده‌ام

بازیگر «زیر تیغ» با اشاره به اینکه بعضی‌ها فکر می‌کنند من فقط نقش منفی بازی می‌کنم، اظهار کرد: کسانی که تئاترها و کارگردانی‌های من را ندیده‌اند تصورشان این است که من همیشه نقش منفی بازی می‌کنم و ایرادی هم ندارد. اما نقش‌های منفی‌ای هم که بازی کرده‌ام شبیه هم نیستند. 

او افزود: لذتی که من از بازیگری می برم همین است که زمانی که یک نقش را زندگی می‌کنم دیگر طهمورث نیستم. من ابتدا نقش‌ها را در جامعه پیدا می‌کنم، بعد نقش را مال خودم می‌کند، در نتیجه همیشه نقش با من و در درون من هست.

بازیگر «فراری» بیان کرد: برای بازیگر شدن مطالعه کتبی و شفاهی داریم. مطالعه شفاهی گردش در جامعه است. حدود 7 میلیارد شخصیت و طرز فکر در دنیا داریم که هر کدام مختصات ویژه خودشان را دارند. این افراد را باید ببینیم نه اینکه نگاه کنیم و اینها مطالعات شفاهی هست. 

امیرعلی دانایی با بیان اینکه شاید در نقش‌های منفی که بازی کرده‌اید درخشش بیشتری داشته‌اید یا آن فیلم بیشتر دیده شده که به این عنوان شناخته شده‌اید طهمورث را مورد پرسش قرار داد که او پاسخ داد: هیچ فرقی نمی‌کند. وقتی شما شخصیتی را زندگی کنید مثبت و منفی ندارد. به نظر من مثبت بازی کردن راحت‌تر است چون با روان شما بازی نمی‌کند. اگر نقش ضدقهرمان وجود نداشته باشد نقش مثبت نمی‌تواند خودش را نشان دهد. 

بازیگر سریال «زخم کاری» در پاسخ به علاقمندیش به یک ژانر خاص گفت: هیچ ترجیحی در این زمینه ندارم. چون یک بازیگر اگر بگوید به یک ژانر خاص علاقه دارم یعنی به یک پسند و علاقه خاص رسیده و شیفته شده. شیفتگی برای بازیگر خوب نیست. ایرادی که وجود دارد این است که بعضی کارگردانان یا نویسنده‌ها شیفته یک بازیگر خاص می‌شوند.

درخشش در سینمای امروز؛ بازیگران جوان ما با استعدادند

آیا درخشش در سینمای امروز مبتنی بر تلاش و کار کردن روی خود، توانایی و سواد یک بازیگر است یا عوامل دیگری وجود دارد؟ طهمورث در پاسخ به این پرسش گفت: کسانی که به اتفاق وارد سینما می‌شوند را کنار می‌گذاریم اما معتقدم بازیگران جوان ما بسیار بااستعدادند، بخشی هم می‌خواهند مطالعه کنند اما متاسفانه تنبل شده‌‌اند. به نظر من هنوز این بچه‌ها با توجه به کمبود امکانات شاهکار می‌کنند. اما به نظرم خوب بودن کافی نیست و باید عالی باشند.

از عشق استفاده دم‌دستی نکنیم

این بازیگر در اتاقک «رخ به رخ» مفاهیم کلمات را مورد توجه قرار داد و گفت: عادت به استفاده از کلمات و جملاتی که امروز دچارش هستیم گاهی دلیل خاصی ندارد و معانی و مفاهیم کلمات را تغییر می دهد. یکی از این کلمات «استاد» است. استاد بودن کم نیست دانش، خرد و سواد می‌خواهد. یا برخی جوانان به هم می‌گویند یک لیوان آب برایم بیاور؛ عاشقتم. اصلا معنی عشق را می دانیم؟ معنی عشق را تقلیل دادیم و به یک مفهوم کوچک منحصرش کردیم. علی رغم اینکه اصلا آن احساس را هم به آن فرد نداریم. عشق بسیار مفهوم والایی دارد، در بر دارنده یک جهان در خود است نمی‌شود هر جایی آن را به کار برد. 

«از تو می‌گویم»؛ کتابی که در 75 سالگی نوشته شد

بازیگر «چشم‌هایش» درباره نگارش مجموعه داستان‌هایش نیز بیان کرد: ادعای نویسنده بودن ندارم. همیشه می نوشتم و این کتاب هم  درد دل‌هایی است که تاثیرات اجتماعی روی من داشته. یکی از دوستانم که در کار نشر است به من گفت حیف است بده چاپ کنم یادگار می‌ماند. یک کتاب شامل قصه‌های کوتاه از دو، سه صفحه تا 24، 25 صفحه است و مضمون آن دردل‌هایی اجتماعی است. دومین کتاب مانده چون کاغذ گران شد. در مقابل برخی نویسندگان ادعای نویسندگی کردن زشت است و صرفاً این نوشته‌ها هم در دل‌های اجتماعی من است.

جایزه سینما را به من نمی‌دهند

سیاوش طهمورث در این بخش از برنامه گفت: جایزه تئاتر را گرفته‌ام اما جایزه سینما را به من نمی‌دهند و نپرسید چرا.

او مقابل آئینه به خودش گفت: روزگار غریبی هست آقا سیاوش، دورانی هست و تمام می‌شود. می‌آیی و نمی‌دانی کی می‌روی و مهم هم نیست. خوشحالم که هستی و همین هم مهم است. هر دوره‌ای از زندگیت را تحمل کردی و با آن انس گرفتی خیلی خوب است اما حواست جمع باشد یک جا نمانی و باور نکنی این جایگاه را. همه چیز مال خودت نیست، تجربه کردی و زحمت کشیدی که تحویل بدهی و بعد هم خداحافظ. شاید که بعد از این چند سال دیگر بتوانی تجاربت را منتقل کنی و بعد باید بنشینی استراحت کنی و منتظر بمانی، منتظر چیزی که از بدو تولد منتظرش بودی و پایانی که با تو متولد شده چه بخواهی چه نخواهی. یک جوان باید تجربه تو را کسب کند و جای تو را بگیرد. آنقدر هم نگران نباش مگر اتفاقی می‌افتد. الان خوب است پس راحت باش و از زندگی لذت ببر تا جایی که انسانیت را مخدوش نکنی و دیگران را از بین نبری. 

جز با خانواده‌ام با کسی سفر نمی‌روم

قسمت پایانی این قسمت از «رخ به رخ» هم در کافه گذشت و طهمورث بیان کرد: من جز با زن و بچه‌ام با کسی سفر نمی‌روم. با هیچ غذایی مشکلی ندارم اما آنچه وجود دارد این است که عاشق خوردن غذا نیستم. بیشتر برای سیر شدن غذا می‌خورم. دستپختم هم بد نیست. الان غذا درست کردن با کتاب‌های آشپزی راحت شده است. 

او ادامه داد: وقت آزادم را کتاب، نمایشنامه و فیلمنامه می‌خوانم، تلویزیون می‌بینم، سرگرم گوشی‌ام، گاهی تلفنی با دوستانم بحث‌های هنری می‌کنم، آشپزی می‌کنم و گاهی هم فقط می‌نشینم و فکر می‌کنم.

گفت‌و‌گو درامای «رخ به رخ» برنامه جدید گروه اجتماعی فرهنگی شبکه دو به تهیه‌کنندگی مهدی بابایی، اجرای امیرعلی دانایی، کارگردانی حسین فاطمیان و نگارش یاسر حقیقی‌پور است که جمعه‌ها حوالی ساعت 23 روی آنتن شبکه دو سیما می‌رود.

پژمان بازغی از علت حذفیات سریال افرا پرده برداشت / به توفیقی پیشنهاد دادم کار را برای پلتفرم بسازد! / کارگردانی که همراه بازیگران می‌گرید"حضور رئیس رسانه ملی در میدان سریال‌سازی" برای پاسخ به شایعه‌پراکنان: تمرکزم بر تولید سریال و آثار نمایشی است/ عید نوروز و ماه رمضان پرنشاطی خواهیم داشت + فیلمجای خالیِ برنامه‌های سرگرم‌کننده در سیما/ تلویزیون به چند چهره شناخته شده محدود نشودآتیلا پسیانی عذرخواهی کرد/ من با تلویزیون زندگی کرده‌ام

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: سینما شبکه دو رسانه ملی سریال سینما شبکه دو رسانه ملی سریال سیاوش طهمورث رخ به رخ نقش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۹۹۹۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت بازیگر زن سینما از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می کند

همشهری آنلاین،‌ شقایق عرفی‌نژاد: سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخوردها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ ‌ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟
من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آنها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کارهای دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی‌ وجود دارد. خودش هم انسان محترمی ‌است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوارها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستارها ایستادم و از آنها یک چیزهایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم.

و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آنها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، ‌ نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کارهای دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود.

که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

کد خبر 850104 برچسب‌ها خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران فیلم و سریال ایرانی سینمای ایران نمايش خانگي